Eşcinsel çocukların aileleri, yaşam tarzları, marus kaldıkları zorluklar ;

Evet biliyoruz ki çoğu eşcinsel bireylerin aileleri, çocuğunun  eşcinsel olduğunu bilmiyor. Bilse dahi görmezden geliyor. Anneler tarafından sıkça kullanılan 'Benim oğlum/kızım büyüdüğü zaman...' diye başlayıp, sonu 'şu kızla/erkekle evlenecek, torunlarım olacak vs vs'  meşhur cümlesi. Bazı babaların ise bunu kabullenemeyip evladına, dilim ne kadar varmasada 'top, ibne vb' gibi hakaret içerikli kelimeler kullanmaları.. Bazı anne babaların ise alıp psikoloğa götürme çabaları.. Çocukları sözde iyileşsin diye psikoloğa götüren aileler, çocugun artık bunu kabul edip daha özgür daha kararlı bir şekilde eşcinselim dediği zaman şaşkına uğruyorlar. 'Biz bu çocugu bosunamı psikologa gönderdik' hayır boşu boşuna değil. Çocuğunuz iyileşti! Baskılara, hor görmelere, dışlanmalara alışan çocuk artık büyüyüp, kabuğundan çıkıp savaşmaya başladı. Bazılarının hiç şansı olmuyor, evden atılıyor. Öldüresiye dövülüyor, yada intihar ediyor.. Okadar dokunuyorki yazarken bile içi fenalaşıyor insanın.
Çoğumuz 'neden?' diye sorup cevap alamazken, aynı zamanda bir yandanda alıyoruz. Çünkü nedenler, akla takılsada aşılması, kabullenilmesi ve direnilmesi gereken sorulardır.
Yaşam tarzımız der iseniz; Straightlerden hiç bir farkı yok. Ne aşkları, ne düşünce tarzları..
Bazı straightlerin eşcinselleri fazla abartıp onlara farklı bir dünyadan gelmişler gibi bakmaları kaçınılmaz bir durum. Bir kaçı eşcinsel gruplara girip anlamaya veyahut araştırmaya çalışıyor, bir kaçı ise uzak durup izlemeyi tercih ediyor. İşte bu grup, hiç bir zaman eşcinselleri anlıyamıyor.. Ve kafalarında oluşturdukları soru işaretlerine yine bir soru işareti ile karşılık veriyorlar.
Sadece olaylar bu şekilde ilerlese, birde toplum baskısı var. Eşcinsel olmak zor olabilir, ama bundan kimse yüzünden pişman olmıyacağız. Bu, straight oldugunuz için kendinizden nefret etmekle aynı şeydir. Hatta, daha kötü bile olabilir. Evet, bazılarımız zaman zaman tükendik, bazılarımız dimdik devam ettik. Bazılarımız sadece susmakla, bazılarımız ise savaşmakla ve diğer eşcinsellere destek vermekle ilgilendi.
Bu satırları 'Biri olmak lazım,
En azından "Biri " için' cümlesiyle bitiriyorum..