Lezbiyen dünyam

İnternette çok aradım, belki bir teselli yada herhangi bir şey işte.
Merak ediyordum benim yaşadığımı kaç lezbiyen yaşamıştır diye, kaç kalp kırılmıştır yada ders alınmıştır.
Kaç kişi hayatının aşkını bulmuştur diye. Ama sanırım bizim toplumumuz pek hoş görmüyor bunları,
aslında hoş görüp görmemelerine sadece saygı duyarım.. Gerisine sadece kulaklarımı tıkarım.
Herkes kendi hayatından sorumludur çünkü, bu hayatta.
Neyse, aklımda pek düzenli kelimeler yok öyle a-z şeklinde, nerden baslıyacagımı pek bilmiyorum.
Sanırım şöyle başlayabilirim hikayeme;
İlk orta 1'de anlamıştım, bir kız olarak kızlardan hoşlandığımı. Hani küçüklükten beri filmlerde bile
bir kız ve erkeğin aşkından bahsederler çoğunlukla. Yada en iyi örnek olarak annemiz ve babamız.
Bunlardan daha farklı duygular taşıyabilmek, tüm olumsuzluklara rağmen tutunabilmek bir yere.. 
Birilerine :) Her neyse, beni ona baglayan o enerjinin ne oldugunu hala anlamış değilim.
Ama bir şeyden eminimki hayatımdaki kimseyi öyle tatlı ve güzel bulmamıştım.
Ve aşık oldugum ilk kız ise erkeklerden hoşlanan bir straightti ve pek açık görüşlü biride değildi, gerçi
hala değil ama.. Ve inanın her gün ona yeni bir hediye alıp ona veriyordum. Ufak notlar yazıyordum hatta.
Tuhaftır ki ilk sınıfa girdiğim günden beri çok iyi arkadaştık, sonra dost olduk, sonra kardeş.
Çok itici biliyorum, ben ona aşığım o bana kardeş gözüyle bakıyor. Bu yüzden kesinlikle sevgimi içime attım,
hiç açıklamadım ona aşık oldugumu. Sonra bana erkek arkadaşını ne kadar çok sevdiğini,
evlilik hayallerini anlatınca sürekli ister istemez artık soğumuştum ondan. Bende artık sadece,
bir arkadaş gözüyle bakıyordum ona. Ve sonra aslında hiçte bana göre biri olmadığını anladım.
Ben, açık görüşlü olmayan ve beni oldugum gibi sevemeyen insanlardan hep bir adım uzaktım çünkü.
Sonra orta 3te okullarımız değişti ama hala görüşmeye devam ettik. Sadece arkadasça ve ona olan o diğer türlü
sevgimi kaybettiğimden artık hayata atılmak, ve benim gibi olan insanları tanımak istedim.
Şimdilerde tanımaz olaydım diyorum ama neyse. Ve 3 senelik bir ilişkim oldu, bayağı uzun şimdi anlatsam
ama güzeldi, acısıylada tatlısıylada. Benim bir gay arkadaşım vardı çok sevdiğim, her hafta
beraberdik. Bazen ben ona, bazen o bana geliyordu. Onun evine doğru yürürken, orda çalışan bir kız
bana bakıp dururdu. Bende lezbiyen oldugumu saklayabilen biri değildim, kimin ne diyecegi pek umrumda olmazdı.
Sonuçta lezbiyen olmakta benim seçimim değildi, duygularımıda içime atıp tımarhanelik olacak halimde yoktu tabi..
Bana baktığını hissederdim hep, ama bir kere bile dönüp bakmışlığım olmadı. Kızıda biraz bile olsa tanıyordum,
arkadaş ortamlarından falan. Hep gözlerimin içine bakardı ama ben oldukça umursamaz davranırdım.
Sonra bir gün, facebooktan bana yazdı ve konuşmaya başladık. 3 senelik ilişkimden sonra ilk kez bir kızla yakınlaşıyordum.
Bir kaç gün konuşmadan sonra buluştuk, çok cesur bir kız gibi görünüyordu açıkçası ozamanlar.
Ve ben yeniden bir sevgiye kapılmıştım, nasıl derler 'çıkıyorduk' yada benim deyimimle 'yeni bir deneyim'.
Bazen kendime biriyle çıkmak için çok erken diyordum, bazende şimdi yapmıyacaksında ne zaman yapacaksın diyordum.
Öyle sağdan sola, gel gitlerin içindeydim. 2 hafta boyunca çok hızlı bağlanmıştım çünkü ikimizde birbirimizi çok iyi anlıyorduk.
Sonra aslında, benim tanıdığım gibi biri olmadığını son derece yalancı ve sahtekar biri oldugunu öğrendim.
Açıkçası gerçekten yıkılmıştım. en az 3 hafta bunalımdan çıkamamıştım. 
Ve sonra yeniden, yeniden.. Aslında bukadar basit değildi, sadece anlatacak pek duygu kalmadı bende.
Kaç kişiye farklı dediysem, okadar kazık yedim diyebilirim. 
Tanıma süreci bile verdim bazılarına, ama fayda etmedi. Sanki tüm sahtelik konusunda master yapmış kişiler benim hayatımı alt üst etmek 
için sıraya girmiş gibiydi. Bıraktım şimdi oluruna, hani bir söz vardır. 'Mutluluğu bende bulan benimdir, gerisi misafir.'Diye.
Ama bu mutsuz son değil tabiki, daha uzun bir yol var önümde. Bunları yazma ihtiyacı duydum, çünkü lezbiyen denince akla
cinsellik geliyor bazılarının. Ve baya az kişi kendi ilişkilerini internete dökebilmiş anlaşılan.
En sinirime dokunan şey ise, sen google'a lezbiyen, gay yada transeksüel yazıyorsun cinsel ilişkilerle ilgili bir sürü şey çıkıyor.
Saçmalık bu. Ve eşcinsel bireylerin neden saklandığınıda anlamıyorum, olumsuz tepkilere boyun eğmek onların değiminde
tuhaf yaratıklar oldugumuzu kabul etmekle neredeyse aynı (bana göre).
Günümüzde eşcinseller vatan haini muamelesi görüyor. Şunu bilinki ne kadarda kötüleseniz, hoş görmesenizde biz varız.
Birinizin sınıfında, arkadaş ortamınızda, sokağınızda, şehrinizde, ÜLKENİZDE. Hatta bu yiğeninizden biride olabilir, hatta kardeşinizde.
Kaçamazsınız.. Eşcinsellere fobisi olup bunu okuyan kişilere bu yazılarım korku filmi gibi gelecektir büyük ihtimal.
Bu yüzden şunu söylemek istiyorum. Bir zamanlar annen bile eşcinsel olmuş ve duygularını içine atıp babanla evlenmiş,
sonrada dünyaya seni getirmiş olabilir sayın eşcinselfobik arkadaşım :D hahaha neyse, benden bukadar. Herkese iyi günler dilerim! :)