Lezbiyen olduğumu ilk ne zaman anladım ve hayatımda neler değişti;

Açıkçası ben lezbiyen olduğumu küçüklüğümden itibaren biliyor gibiydim.
İçimdeki o farklılığı herzaman hissederdim. Ama emin olamadığım için bir kaç erkeklerle çıktığım oldu.
Açıkçası hiç birini arkadaştan öte sevemedim. Aklımda hep bir soru vardı 'Belki seni kendine aşık edecek o kişi daha çıkmamıştır karşına' diye. Sonra yavaş yavaş daha iyi anlamaya başladım.
Aslına bakarsınız erkeklerle futbol, xbox, ps oynayan bir tomboy'dum(erkek fatma).
Küçüklüğümden beri hep böyleydim. Hiçte rahatsız olmazdım aslında, gayet memnundum halimden.
Şu ana kadarda hiç rahatsız olmadım. Şuan bile kalkıp hala futbol oynaya bilirim :)
Hem erkek hemde kadın ruhu taşıyan biriyim. Bir yandan yemek yaparken bir yandanda bozulan ev aletlerini
tamir ederdim. Mesela tahta, çivi ve çekiç çok işime yarardı diyebilirim. Hatta bunları yaparken hiç sıkılmıyorum. Yani evet biraz 'ben kendime yeterim' tarzında bir insanım.
Ama tabiki ruh eşi istemiyorum da demiyorum. Zaten benim isteyip, istememem kaderimi değiştirmez ama neyse. Ve özellikle kendim gibi olan çok insan tanıdım. Lezbiyen olmadığı halde sırf aradığı erkeği bulamadığı için kızlarla çıkmak isteyen arkadaşlarımda oldu. Herkesin düşüncesine saygım var ama daha 16 yaşındaki bir gencin, üstelik henüz 1-2 kişiyle çıkıp hemenden pes etmesi tuhafıma gitmiyor değil. İnanın çok lezbiyen ve gay tanıdım. Çok arkadaş kaybetmedim, kaybettiysemde üzülmedim. Beni oldugum gibi kabullenemeyen insanlar hayatımdan çıktı diye üzülmezdim. Tamamen vakit kaybı olurdu. İlk lezbiyen deneyimim ne zaman oldu diye sorarsanız, taa ilkokul 5'te.. Beden eğitimi arasında, arkama oturan bir kızla başlamıştı her şey.
Okulun kapısından girdiği o andan itibaren, gözlerimi ondan alamadım. İlk görüşte aşk basit kalır, resmen tutulmuştum. Ona baktığımı belli etmemek için gözlerim 360 derece dönecekti neredeyse. Ama ne yaptımsa olmadı, gerek arkamı dönüp tekrar tekrar baktım. Ve sonra ona baktığımı fark edip göz göze geldiğimiz o an. İlkokul 5 ten itibaren keşkelerim birikti diyebilirim, keşke o an zaman dursaydı..

Devamında ne oldu diyorsanız, ozamanlar pek sabırsızdım.
Tanışmasaydım çığlık atıp koşacaktım nerdeyse.
Bir gün sınıfının önünde durup çıkmasını bekledim, sınıftan çıktı ve yüzüne bakamadım bile.
Sabırsız oldugum kadarda utangaçtım tabi. Ama o beni fark etmişti, yüzüme gülümsemişti.
Kalbimin hızlandığını okadar net hissedebiliyordum ki.. Birde bir çocuk vardı sürekli onu rahatsız eden.
Sınıfın bacaksızı sürekli kızın eteğini falan açmaya çalışıyordu. Bende dediğim gibi tam bir erkek fatma olduğum için çocugun yanına gidip ona yumruk attığımı hatırlıyorum. Sonrada direk müdürün yanına gitmiştik tabi. Yine olsa yine yumruk atarım, acımam yani. Belki müdürden fırça yemiş olabilirdik ama sonunda beni 12 den vuran kızla tanışmış oldum :) Neyse bukadar hikaye yeter sanırım, devamını sonraya saklıyacağım. Şimdilik, herkese iyi günler dilerim..